القديس يوحنا الدمشقي وبدعة الاسماعليين

 



دين الإسماعيليين الذي يسود في هذا الوقت ويخدع الناس ، كونه سلف المسيح الدجال إنه أصله من إسماعيل ، الذي ولد من الحجر إلىإبراهيم ، ولهذا السبب بالذات يطلق عليهم اسم الهاغارين أو الإسماعيليين يُطلق عليها أيضًا اسم ساراسنس من كلمة "Σάρρας κενος". إذن ، هؤلاء كانوا من المشركين ويعبدون نجمة الصباح وأفروديت ، الذين أطلقوا عليهم أيضًا في لغتهم "خبر، الذي يعني"عظيم".  لذلك ، حتى وقت هرقل ، من الواضح أنهم كانوا عبدة أوثان ومن ذلك الوقت حتى الآن نبع بينهم نبي كذاب يدعى محمد الذي ،بعد محادثته مع راهب أرياني بشأن العهد القديم والجديد ، اختلق بدعته وبعد أن ألقى على نفسه ونال حظوة من الناس بحجة كاذبةبالتقوى ، نشر إشاعات عن أن الله قد أنزل إليه كتابًا من السماء وهكذا ، فإن التصريحات الهرطقية المسجلة في كتابه والتي تستحقالضحك ، تم تسليمها بدلاً من ذلك لهم كشيء يجب تبجيله يقول أن هناك إلهًا واحدًا ، خالق كل الأشياء ، لم يولد ولم يولد يقول أيضًا أنالمسيح كان كلمة الله وروحه ، ولكنه فقط مخلوق وخادم ، وأنه ولد بدون نسل من مريم ، أخت موسى وهارون لانه يقول ان كلمة الله والروحدخلت في مريم وأنجبت يسوع الذي كان نبيًا وخادمًا لله ويقول إن اليهود أرادوا  أن يصلبه ، ولكن بعد القبض عليه صلبوا شبيه فقط ؛  لأنهيقول إن المسيح لم يصلب ولم يمت ، لأن الله حمله إلى الجنة لأنه كان يحبه وهذا ما قاله ، أنه لما صعد المسيح إلى السماء سأله الله قائلاًيايسوع هل قلت أنا ابن الله والله؟ فأجاب يسوع قائلاًارحمني ،  رب أنت تعلم أنني لم أقل (ذلك، ولست فخورًا بأن أكون خادمك لقد كتبالرجال الضالون أنني قدمت هذا التصريح ، لكنهم يكذبون بشأني وهم المخطئون ".  على حد قولهم ، أجابه الله قائلاً: "إني أعلم أنك لم تقلهذا الكلام".  هناك العديد من القصص السخيفة الأخرى التي تستحق الضحك مسجلة في هذا الكتاب ، والتي يفتخر بها بوقاحة بعد أننزلت عليه من عند الله ولكن عندما نسأل ، "ومن شهد أن الله قد أعطاه كتابًا مقدسًا؟  ومن بين الأنبياء أعلن أن نبيا كهذا سيقوم؟ "  هم فيحيرة ثم نتحدث عنهم كيف تلقى موسى الشريعة من الله الذي ظهر على الجبل سيناء على مرأى من كل الناس في سحابة ونار وظلاموزوبعة ونخبرهم أيضًا أن جميع الأنبياء ، بدءًا بموسى وعلى التوالي ، تنبأوا بمجيء المسيح قالوا أيضًا إن المسيح الله، وأنه سيأتي ابنالله بلحمًا ، ويصلب ويموت ، ثم يقوم فيكون ديانًا للأحياء والأموات ثم نسألهم كيف لم يأت نبيكم بهذه الطريقة وشهد آخرون عنه؟  وكيف لميعطه الله الكتاب المقدس الذي تتكلم عنه ، وأنت في حضرتك ، حيث أعطى الله الشريعة لموسى على الجبل الذي يدخن بينما كان كل الناسينظرون إليه ، حتى يكون لك ثقة؟ "  يجيبون أن الله يفعل ما يشاء نقول لهم أننا نعرف هذا أيضًا لكننا نسأل ، "بأية طريقة أنزلت الكتابةلنبيك؟ فأجابوا أنه بينما هو نائم نزل الكتابة عليه ثم نقول لهم ، على سبيل الدعابة ، أنه منذ أن تلقى الكتابة وهو نائم ولم يكن على درايةبالنشاط الإلهي الذي يحدث ، تحقق المثل الشعبي فيه: ["إنك تغزل لي أحلامًا"]. مرة أخرى نسأل ، "كيف أنه عندما أوصاك في كتابكالمقدس بعدم القيام أو تلقي أي شيء دون ذكاء ، لم تسألهأظهر لنا أولاً من خلال الشهادة أنك نبي ، وأنك أتيت  من الله ، وأي الكتب تشهدعنك. "  حتى أنك لا تسمح لأحد باستقبال حمار أو أي وحش غير مرئي من ناحية ، أنت تأخذ زوجات وتمتلك ممتلكات وحميرًا وكل شيءآخر من خلال شهود ؛  ومع ذلك ، من ناحية أخرى ، فإنك تقبل إيمانك وكتبك المقدسة دون أن تشهد لأن الذي سلمك هذا الكتاب ليس لهتحقق من أي مصدر ، وليس هناك أي شاهد سابق له معروف علاوة على ذلك ، تلقى هذا وهو نائم! "علاوة على ذلك ، يسموننا"ταιριαστάς" (مشركونلأنهم ، كما يقولون ، نقدم بالإضافة إلى الله شريكًا عندما نعلن أن المسيح هو ابن الله والله نقول لهم رداً علىذلك: "هذا ما أعطانا الأنبياء والكتب المقدسة أنت تصر على قبول الأنبياء أيضًا لذلك ، إذا كنا مخطئين في قولنا أن المسيح هو ابن الله ،فكذلك أولئك الذين علمنا هذا وسلمناه إلينا ".  ومنهم من يقول إننا شوهنا الأنبياء وأضفنا هذه الأشياء إلى أقوالهم ، بينما يقول آخرون إنالعبرانيين بدافع الكراهية خدعونا بكتابة هذه الأشياء كما لو أنها كتبها الأنبياء ، وذلك  قد يتم تضليلنا مرة أخرى نقول لهم ، "بما أنك تقولأيضًا أن المسيح هو كلمة الله وروحه ، فلماذا تتهمنا بأنناταιριαστάς "(مشركون)؟ لأن الكلمة والروح لا ينفصلان عن الذي يوجدان فيهبالطبيعة لذلك ، إذا كانت كلمة الله في الله ، فمن الواضح أنه إله أيضًا ومع ذلك ، إذا كانت الكلمة خارج الله ، فعندئذٍ ، وفقًا لك ، يكون اللهبدون كلمة وروح وبالتالي ، فبتجنب ارتباط الشريك بالله ، تكون قد شوهته سيكون من الأفضل بكثير أن تقول إنه كان لديه شريك ، بدلاًمن تشويهه وتعامله كحجر أو قطعة من الخشب أو شيء غير حي وهكذا ، بما أنك تدعونا زوراً "ταιριαστάς" (مشركون، فإننا بدورناندعوكم "κόπτας" (مشوهونمن الله كما يتهموننا بالوثنية لأنهم يقولون إننا نعبد الصليب الذي يحتقرونه لذلك نقول لهملماذا تحكّونأنفسكم بالحجر المرتبط بـ "الكعبة، وتعبرون عن عشقكم للحجر بتقبيله؟ والبعض يقول إن ذلك لأن إبراهيم أقام عليها هاجر ، والبعض يقولأنه ربط بها ناقة عندما كان على وشك التضحية بإسحاق ونجيبهم: "يقول الكتاب أن الجبل مشجر وبه أشجار قطع منها إبراهيم حطبًاووضعه على إسحاق لذبيحة محرقة كاملة ، وترك الحمير مع العبيد لذلك ، لماذا نتحدث عن هذا الهراء ، لأنه لا يوجد في ذلك المكان خشبمن غابة أو ممر للحمير ".  إنهم يخجلون حقا لكنهم يؤكدون ان الحجر من ابراهيم ثم نرد ، "لنفترض أنه من إبراهيم ، كما تقول أنتبحماقة ألا تخجل من تقبيل هذا الشيء لمجرد أن إبراهيم أقام امرأة عليه أو أنه ربط بها جملاً؟  لكنك تديننا بتوقير صليب المسيح ، الذي بهتحطمت قوة الشياطين وخداع الشيطان؟ "  علاوة على ذلك ، هذا "الحجر، الذي يتحدثون عنه ، هو رأس أفروديت ، الذين كانوا يعبدونهم ،والذي يسمونه أيضًا كابار حتى اليوم ، يمكن رؤية آثار صورة محفورة للمراقبين الدقيقين هذا الموميد ، كما قيل ، ألف العديد من القصصالسخيفة وأعطى عنوانًا لكل منها على سبيل المثال ، هناك كتابه عن المرأة ، الذي يضع فيه بوضوح نصًا قانونيًا لاتخاذ أربع زوجاتبالإضافة إلى ألف محظية ، إذا كان المرء قادرًا - بقدر ما يمكن أن تمتلكه يده وتدعمه خارج الزوجات الأربع كما جعل من الشرعي أن يطلقالمرء من يشاء ، أو إذا شاء ، أن يتخذ من آخر ، للسبب التاليرفيق اسمه زيدكان لرجلها زوجة جميلة وقعت في حبها قال محمد أثناءجلوسهما معًا ، "زيد ، أمرني الله بأخذ زوجتك."  فقال زيدأنت رسول افعل كما قال لك الله خذ زوجتي ".  أو بالأحرى حتى نقولهابشكل أدق منذ البداية ، قال له: "أمرني الله (أن أخبركأن تطلق زوجتك".  وطلقها زيد بعد عدة أيام قال ، "أمر الله أن آخذها أنا أيضًا".  ثم بعد أن أخذها وزنى معها ، وضع هذا القانون: "من شاء فليطلق امرأته أما إذا رغب في العودة إليها بعد الطلاق فليتزوجها غيره (أولاً).  لأنه لا يحل أخذها إلا إذا تزوجت من غيره علاوة على ذلك ، حتى لو طلقها الأخ ، فدعها يتزوجها الأخ إن شاء ".  في نفس هذا الكتابالمقدس تعطى تعاليم مثل: "حتى الأرض التي أعطاك الله ، واجملها وافعلوا هذا وبهذه الطريقة »- كي لا نقول كل الأشياء الفاحشة كمافعل مرة أخرى ، هناك كتابة جمل الله في هذا الموضوع يقول إن هناك جمل من عند الله ، وشربت نهراً كاملاً ولم تستطع المرور بين جبلينبسبب عدم كفاية المساحة كان هناك أناس في ذلك المكان ، كما يقول ، وفي يوم من الأيام كانوا يشربون الماء ، بينما يشربه البعير في اليومالتالي علاوة على ذلك ، من خلال شرب الماء تغذيتهم لأنها زودتهم بالحليب بدلاً من الماء ومع ذلك ، بما أن هؤلاء الرجال كانوا أشرارًا ، فقدقاموا وقتلوا الجمل ومع ذلك ، كان لديها نسل صغير ، يقول ، عندما هلكت الأم ، صرخت الى الله وأخذها لنفسه ثم نقول لهم من أين تلكالجمل؟ "  فيجيبون أنه من عند الله ونقول ، "هل زوج جمل آخر مع هذا؟ ويقولون "لا".  لذلك نقول: "فكيف ولدت إذن؟  لاننا نرى ان بوقككانت بلا اب وبلا ام وبلا نسب والوالد عانى من الشر ومع ذلك ، لا يظهر الشخص الذي اقترن (بالأم، ولا (أينتم رفع الجمل الصغير بحسبك نبيك تكلم من عند الله فلماذا إذن لم يعلم أين ترعى البعير ومن حصل على الحليب من حلبها؟  هل دمرها رجال أشرار ذات يوم كماكانت أمها؟  أم أنها دخلت الجنة كسابقة لك حتى يكون لديك نهر اللبن الذي تتحدث عنه بحماقة شديدة؟ لانك تقول ان لكم ثلاثة انهار تجريفي الفردوس من ماء وخمر ولبن إذا كانت البعير ، سلفك ، خارج الجنة ، فواضح أنها إما جفت من الجوع والعطش ، أو أن آخرينيستمتعون بحليبها عبثًا ، يفتخر نبيك بوقاحة بأنه تحدث مع الله ، لأن سر الجمل لم ينكشف له ولكن ، من ناحية أخرى ، إذا كانت فيالجنة ، فإنها ستشرب الماء مرة أخرى ، وبسبب نقص الماء ستجف في وسط بهجة الجنة حتى لو كنت ترغب في شرب الخمر من النهر إذاكنت تنزل منه ، لأنه لا يوجد ماء يمتزج به مع النبيذ الخاص بك ، لأن الجمل قد شربها كلها ، سوف تلتهب ، تغلب عليك السكر وتنام ولأنرأسك مثقل بالنوم في حالة سكر وأنت تثمل بالنبيذ ، فسوف تفوتك الفرصةملذات الجنة فكيف إذن لم يظن نبيك أنك قد تصادف هذهالأشياء في فردوس النعيم؟  ولم يُظهر أي قلق بشأن مكان تواجد البعير الآن لكنك لم تسأله أيضًا (عن الجمل؛  بدلاً من ذلك ، كان هذاالحالم يخبرك عن الأنهار الثلاثة لكننا نقول لك بوضوح أن جملك الرائع قد ركض أمامك إلى أرواح الحمير ، حيث أنت أيضًا مُقدر أنتقضي حياتك كوحوش ولكن في ذلك المكان الظلمة الخارجية ، والعقاب الأبدي ، والنار الهائجة ، والديدان التي لا تنام ، وشياطين الجحيم محمد يتحدث مرة أخرى في الكتابة على المائدة يقول أن المسيح طلب مائدة من الله وأعطيت له فيقول لله ، فقال لهأعطيتك ولك مائدة لاتفسد علاوة على ذلك ، أعتقد أنني سأنقل الكتابة عن "البقرةبالإضافة إلى أقوال أخرى تستحق الضحك فقط بسبب عددها شرعبختانهم بما في ذلك زوجاتهم كما أصدر أمرًا بعدم حفظ السبت وعدم التعميد ، ومن ناحية أخرى ، أكل ما هو محظور في الشريعة ، ومنناحية أخرى ، الامتناع عن الأشياء الأخرى المسموح بها كما أنه منع تمامًا شرب الخمر.




στι δ κα  μέχρι το νν κρατοσα λαοπλανς θρησκεία τν σμαηλιτν πρόδρομος οσα τοντιχρίστου. Κατάγεται δ π το σμαλ το κ τς γαρ τεχθέντος τ βραάμ· διόπερ γαρηνο κασμαηλται προσαγορεύονται. Σαρακηνος δ ατος καλοσιν ς κ τς Σάρρας κενος δι τ ερσθαι πτς γαρ τ γγέλ· Σάρρα (5) κενήν με πέλυσεν. Οτοι μν ον εδωλολατρήσαντες κα προσκυνήσαντες  τ  ωσφόρ στρ κα τ φροδίτν δ κα Χαβρ τ αυτν πωνόμασαν γλώσσπερ σημαίνει μεγάλη. ως μν ον τν ρακλείου χρόνων προφανς εδωλολάτρουν, φ’ (10) ο χρόνου κα δερο ψευδοπροφήτης ατος νεφύη Μάμεδ πονομαζόμενος, ς τ τε παλαι κα νέ διαθήκ περιτυχών, μοίως ρειαν προσομιλήσας δθεν μοναχ δίαν συνεστήσατο αρεσιν. Κα προφάσει τ δοκεν θεοσεβείας τ θνος εσποιησάμενος, ξ ορανο γραφν π θεο κατενεχθναι π’ ατν διαθρυλλε. Τιν δ συντάγματα ν τπαρ’ (15)ατο βίβλ χαράξας γέλωτος ξια τ σέβας ατος οτω παραδίδωσι.Λέγει να θεν εναι ποιητν τν λων, μήτε γεννηθέντα μήτε γεγεννηκότα. Λέγει τν Χριστν λόγον εναι το θεο κα πνεμα ατο, κτιστν δ κα δολον, κα τι κ Μαρίας, τς δελφς Μωσέως κα αρών,νευ σπορς τέχθη.  γρ λόγος, φησί, το θεο κα τ πνεμα εσλθεν (20) ες τν Μαρίαν, κα γέννησε τν ησον προφήτην ντα κα δολον το θεο. Κα τι ο ουδαοι παρανομήσαντες θέλησαν ατν σταυρσαικα κρατήσαντες σταύρωσαν τν σκιν ατο, ατς δ  Χριστςοκ σταυρώθη, φησίν, οτε πέθανεν·  γρ θες λαβεν ατν πρς αυτν ες τν ορανν δι τ φιλεν ατόν. Κα τοτο δ λέγει, τι, το (25)Χριστο νελθόντος ες τος ορανούς, πηρώτησεν ατν  θες λέγων·  ησο, σ επας, τι υός εμι το θεο κα θεός; Καπεκρίθη, φησίν,  ησος· λεώς μοι, κύριε· σ οδας, τι οκ επον οδ περηφαν εναι δολός σου· λλ’ ο νθρωποι ο παραβάται γραψαν, τι επον τν λόγον τοτον, κα ψεύσαντο κατ’ μο, καί εσι πεπλανημένοι. Κα (30) πεκρίθη, φησίν, ατ  θεός· Οδα, τι σ οκ λεγες τν λόγον τοτον.   Κα λλα πολλ τερατολογν ν τ τοιαύτ συγγραφ γέλωτος ξια,ταύτην πρς θεο π’ ατν κατενεχθναι φρυάττεται. μν δ λεγόντων· Κα τίς στιν  μαρτυρν, τι γραφν ατ δέδωκεν  θεός,  τίς τν προφητν προεπεν, τι τοιοτος νίσταται προφήτης, κα δια (35)πορούντων ατος, ς  Μωσς το θεοκατ τΣιν ρος πόψεσι παντς το λαον νεφέλ κα πυρ κα γνόφ κα θυέλλ φανέντοςδέξατο τν νόμον, κα τι πάντες ο προφται π Μωσέως κα καθεξςπερ τς το Χριστο παρουσίας προηγόρευσαν κατι θες  Χριστςκα θεο υἱὸς σαρκούμενος ξει κα σταυρωθησόμενος θνσκων κα ναστη- (40) σόμενος κα τι κριτς οτος ζώντων κα νεκρν, κα λεγόντων μν,πς οχ οτως λθεν  προφήτης μν, λλων μαρτυρούντων περ ατολλ’ οδ παρόντων μν  θεός, ς τ Μωσε βλέποντος παντς το λαο, καπνιζομένου το ρους δέδωκε τν νόμον, κκείν τν γραφήν, ν φατε, παρέσχεν, να κα μες τ βέβαιον χητε, ποκρίνονται, τι  (45)θεός, σα θέλει, ποιε. Τοτο κα μες, φαμέν, οδαμεν, λλ’, πως γραφκατλθεν ες τν προφήτην μν, ρωτμεν. Κα ποκρίνονται, τι, ν σ κοιμται, κατέβη  γραφ πάνω ατο. Κα τ γελοιδες πρς ατος λέγομεν μες, τι λοιπόν, πειδ κοιμώμενος δέξατο τν γραφν καοκ σθετο τς νεργείας, ες ατν πληρώθη τ τς δημώδους παροι- (50) μίας. Πάλιν μν ρωτώντων· Πς ατο ντειλαμένου μν ν τ γραφ μν μηδν ποιεν  δέχεσθαι νευ μαρτύρων, οκ ρωτήσατε ατόν, τι πρτον ατς πόδειξον δι μαρτύρων, τι προφήτης ε κα τι π θεο ξλθες, κα ποία γραφμαρτυρε περ σο, σιωπσιν αδούμενοι. Πρς ος ελόγως φαμέν· πειδ γυνακα γμαι οκ ξεστιν μν νευ (55)μαρτύρων οδ γοράζειν οδ κτσθαι, οτε δ μες ατο καταδέχεσθε νους  κτνος μάρτυρον χειν, χετε μν κα γυνακας κα κτήματα κα νους κα τ λοιπ δι μαρτύρων, μόνην δ πίστιν κα γραφν μάρτυρον χετε·  γρ ταύτην μν παραδος οδαμόθεν χει τ βέβαιον οδέτις προμάρτυς κείνου γνωρίζεται, λλ κα κοιμώμενος δέξατο ταύτην. (60) Καλοσι δ μς ταιριαστάς, τι, φησίν, ταρον τ θε παρεισάγομεν λέγοντες εναι τν Χριστν υἱὸν θεο κα θεόν. Πρς ος φαμεν, τι τοτο οπροφται κα  γραφ παραδέδωκεν· μες δέ, ς διισχυρίζεσθε,τος προφήτας δέχεσθε. Ε ον κακς λέγομεν τν Χριστν θεο υόν, κενοι δίδαξαν κα παρέδωκαν μν. Καί τινες μν ατν φασιν, τι (65)μες τος προφήτας λληγορήσαντες τοιατα προστεθείκαμεν, λλοιδέ φασιν, τι ο βραοι μισοντες μς πλάνησαν ς π τν προφητνγράψαντες, να μες πολώμεθα.Πάλιν δέ φαμεν πρς ατούς· μν λεγόντων, τι Χριστς λόγος στ το θεο κα πνεμα, πς λοιδορετε μς ς ταιριαστάς;  γρ (70) λόγος κα τπνεμα χώριστόν στι το ν  πέφυκεν· ε ον ν τ θε στιν ς λόγος ατο, δλον, τι κα θεός στιν. Ε δ κτός στι το θεολογός στι καθ’ μς  θες κα πνους. Οκον φεύγοντες ταιριάζειν τν θεν κόψατε ατόν. Κρεσσον γρ ν λέγειν μς, τι ταρον χει,  κόπτειν ατν κα ς λίθον  ξύλον  τι τν ναισθήτων παρεισ (75) άγειν.  στε μες μν μς ψευδηγοροντες ταιριαστς καλετε· μες δ κόπτας μς προσαγορεύομεν το θεο. Διαβάλλουσι δ μς ς εδωλολάτρας προσκυνοντας τν σταυρόν, ν καβδελύττονται. Καί φαμεν πρς ατούς· Πς ον μες λίθ προστρίβεσθε κατ τν Χαβαθν μν κα φιλετε τινες ατν φασιν, πάνω ατο τν βραμ συνουσιάσαι τ γαρ, λλοι δέ, τι π’ ατν προσέδησε τν κάμηλον μέλλων θύειν τν σαάκ. Κα πρς ατος ποκρινόμεθα· Τς γραφς λεγούσης, τι ρος ν λσδες κα ξύλα, φ’  ν κα ες τν λοκάρπωσιν σχίσας  βραμ πέθηκε τ σαάκ, κα τι μετ τν παίδων τς νους κατέλιπεν. Πόθεν ον (85) μν τ ληρεν; Ο γρ κεσε ξύλα δρυμώδη κεται οτε νοι διοδεύουσιν. Αδονται μέν, μως φασν εναι τν λίθον το βραάμ. Ετά φαμεν· στω το βραάμ, ς μες ληρετε· τοτον ον σπαζόμενοι, τι μόνον  βραμ π’ ατν συνουσίασε γυναικ  τι τν κάμηλον προσέδησεν, οκ αδεσθε, λλ’ μς εθύνετε, τι τν σταυρν το Χριστο (90) προσκυνομεν, δι’ ο δαιμόνων σχς καδιαβόλου καταλέλυται πλάνη. Οτος δέ, ν φασι λίθον, κεφαλ τς φροδίτης στίν,    προσεκύνουν, ν δκα Χαβρ προσηγόρευον, φ’ ν κα μέχρι νν γγλυφίδος ποσκίασμα τος κριβς κατανοοσι φαίνεται. Οτος  Μάμεδ πολλάς, ς ερηται, ληρωδίας συντάξας κάστ τούτων (95) προσηγορίαν πέθηκεν, οον γραφ “τς γυναικς” κα ν ατ τέσσαρας γυνακας προφανς λαμβάνειν νομοθετε κα παλλακάς, ἐὰν δύνηται, χιλίας, σας  χερ ατο κατάσχ ποκειμένας κ τν τεσσάρων γυναικν. ν δ’ ν βουληθπολύειν, ν θελήσειε, κα κομίζεσθαι λλην, κ τοιαύτης ατίας νομοθετήσας. Σύμπονον σχεν  Μάμεδ  Ζεδ προσαγο- (100) ρευόμενον. Οτος γυνακα ραίαν σχεν,  ς ράσθη  Μάμεδ. Καθημένων ον ατν φησιν Μάμεδ·  δενα,  θες νετείλατό μοι τν γυνακά σου λαβεν.  δ πεκρίθη· πόστολος ε· ποίησον,  ς σοι θες επε· λάβε τν γυνακά μου. Μλλον δέ, να νωθεν επωμεν, φη πρς ατόν·  θες νετείλατό μοι, να πολύσς τν γυνακά σου. (105)  δ πέλυσε. Κα μεθ’ μέρας λλας φησίν· να  κγ  ατν λάβω, νετείλατο  θεός. Ετα λαβν κα μοιχεύσας ατν τοιοτον θηκε νόμον·  βουλόμενος πολυέτω τν γυνακα ατοἘὰν δ μετ τ πολσαι π’ ατν ναστρέψ, γαμείτω ατν λλος. Ο γρ ξεστι λαβεν ατήν, ε μ γαμηθ φ’ τέρου. Ἐὰν δ κα δελφς πολύσ, γαμείτω ατν (110) δελφς ατο βουλόμενος. ν ατ δ τ γραφ τοιατα παραγγέλλει· ργασαι τν γν, ν δωκέ σοι  θεός, καφιλοκάλησον ατήν, κα τόδε ποίησον κα τοισδε, να μ πάντα λέγω ς κενος ασχρά. Πάλιν γραφ τς καμήλου το θεο, περ  ς λέγει, τι ν κάμηλος κ το θεο κα πινεν λον τν ποταμν κα ο διήρχετο μεταξ δύο ρέων (115) δι τ μ χωρεσθαι. Λας ον, φησίν, ν ν τ τόπ, κα τν μν μίαν μέραν ατς πινε τ δωρ,  δ κάμηλος τ ξς. Πίνουσα δ τ δωρ τρεφεν ατος τ γάλα παρεχομένη ντ τοδατος. νέστησαν ον ο νδρες κενοι, φησί, πονηρο ντες κα πέκτειναν τν κάμηλον· τς δ γέννημα πρχεν μικρ κάμηλος, τις, φησί, τς μητρς ναιρεθεί- (120) σης νεβόησε πρς τν θεόν, κα λαβεν ατν πρς αυτόν. Πρς ος φαμεν· Πόθεν  κάμηλος κείνη· Κα λέγουσιν, τι κ θεο. Καί φαμεν· Συνεβιβάσθη ταύτ κάμηλος λλη; Κα λέγουσιν· Οχί. Πόθεν ον, φαμέν, γέννησεν; ρμεν γρ τν κάμηλον μν πάτορα κα μήτορα κα γενεαλόγητον, γεννήσασα δ κακν παθεν. λλ’ οδ  βιβάσας (125) φαίνεται, κα  μικρ κάμηλος νελήφθη.  ον προφήτης μν, , καθς λέγετε, λάλησεν  θεός, διτί περ τς καμήλου οκ μαθε, πο βόσκεται κα τίνες γαλεύονται ταύτην μέλγοντες;    κα ατ μή ποτε κακος ς  μήτηρ περιτυχοσα νρέθη  ν τ παραδείσ πρόδρομος μν εσλθεν, φ’  ς  ποταμς μν σται, ν ληρετε, το γάλακτος; (130) Τρες γάρ φατε ποταμος μν ν τ παραδείσ έειν· δατος, ονου κα γάλακτος. Ἐὰν κτός στιν  πρόδρομος μν κάμηλος το παραδείσου, δλον, τι πεξηράνθη πείν κα δίψ  λλοι το γάλακτος ατς πολαύουσι, κα μάτην  προφήτης μν φρυάττεται ς μιλήσας θε· ο γρ τ μυστήριον ατ πεκαλύφθη τς καμήλου. Ε δ ν τ (135) παραδείσ στί, πάλιν πίνει τδωρ, κα νυδρί ξηραίνεσθε ν μέσ τς τρυφς το παραδείσου. Κν ονον κ το παροδεύοντος πιθυμήσητε ποταμο, μ παρόντος δατος— πέπιε γρ λον  κάμηλος— κρατον πίνοντες κκαίεσθε καμέθ παραπαίετε κα καθεύδετε· καρηβαροντες δ κα μεθ’ πνον κα κεκραιπαληκότες ξ ονου τν δέων πιλαν- (140) θάνεσθε το παραδείσου. Πς ον  προφήτης μν οκ νενοήθη τατα, μήποτε συμβ μν ν τ παραδείσ τς τρυφς, οδ περ τς καμήλου πεφρόντικεν, που νν διάγει; λλ’ οδ μες ρωτήσατε ατόν, ς μν περ τν τριν διηγόρευσεν νειροπολούμενος ποταμν. λλ’ μες σαφς τν θαυμαστν μν κάμηλον ες ψυχς νων, που κα (145) μες μέλλετε διάγειν ς κτηνώδεις, προδραμοσαν μν παγγελλόμεθα. κεσε δ σκότος στ τ ξώτερον κα κόλασις τελεύτητος, πρ χον, σκώληξ κοίμητος κα ταρτάριοι δαίμονες. Πάλιν φησν  Μάμεδ·  γραφ “τς τραπέζης” λέγει δέ, τι  Χριστς τήσατο παρ το θεο τράπεζαν, κα δόθη ατ. γρ θεός, φησίν, (150) επεν αττι δέδωκά σοι κατος σος τράπεζαν  φθαρτον. Πάλιν γραφν “βοιδίου” λέγει κα λλα τιν ήματα γέλωτος ξια,   δι τπλθος παραδραμεν οομαι δεν. Τούτους περιτέμνεσθαι σν γυναιξ νομοθετήσας κα μήτε σαββατίζειν μήτε βαπτίζεσθαι προστάξας,τ μν τν ν τ νόμ πηγορευμένων σθίειν, τν δ πέχεσθαι παραδούς· (155) ονοποσίαν δ παντελς πηγόρευσεν.